Vanwege de superbe kwaliteit van de maïs die
hij teelde, won een boer alle prijzen die het Ministerie van Landbouw van zijn
land te vergeven had. Nieuwsgierig geworden reisde een journalist af naar de
plek waar de man woonde. Hij was van plan een uitvoerig artikel te schrijven
waarin hij het geheim van de zo succesvolle boer zou ontrafelen. Daar
aangekomen vroeg hij de boer hoe hij het klaarspeelde om zulke goede maïs te
telen. “Heel simpel” was het antwoord, “na afloop van de oogst houd ik een
flink deel van de maïs apart en geef dat als zaaigoed aan mijn buren”. De
journalist reageerde verbaasd: “maar geeft u die goede maïs echt weg? Het mogen
dan wel buren zijn, maar het zijn toch ook gewoon concurrenten?” “Het één kan
niet zonder het ander, het is één geheel, of ziet u dat niet?” zei de boer. “In
de lente neemt de wind het stuifmeel mee en blaast het alle kanten op. Als mijn
buren iets slechts zaaien, heeft dat gevolgen voor mijn oogst. Om het beste
product van de streek te kunnen hebben, moet ik ervoor zorgen dat de kwaliteit
van de maïs van mijn buren dezelfde is – en ook blijft – als die van mij. Ik
kan in het leven niets goeds tot stand brengen, als ik anderen niet stimuleer
hetzelfde te doen.”
Uit Het beste landbouwproduct (Paulo Coelho)
In veel
gemeenten, steden en dorpen, zijn ze er. Een ontmoetingscentrum middenin een
mooie groene plek, die fungeert als een oase en beleef- en leeromgeving voor
kinderen en de volwassenen die met hen meekomen. Iedereen vindt het belangrijk
om in de natuur te verblijven en erover te leren, als je er direct naar vraagt.
Wij zijn immers natuur!
Wij NME'ers staan voor een uitdaging. Hoe te bereiken dat het we transformeren
naar netwerkend werken, zodat milieueducatie/-communicatie echt van, voor en
met de stad of het dorp wordt?
In veel
gemeenten zijn er geen centra meer. Want het is immers geen gemeentelijke
kerntaak; dit is toch iets voor het onderwijs? Of een eigen
verantwoordelijkheid van ouders; zij voeden de kinderen op. De overheid bemoeit
zich al veel te veel met de persoonlijke levenssfeer van mensen, toch? Wat een
fte kost dat en… is dit eigenlijk wel van deze tijd? Deze vragen leven bij veel
raadsleden/gemeenten.
Wij hebben
de taak hier een goed antwoord op te geven. Enerzijds te laten zien wat we doen
en wat daarvan de effecten zijn. En anderzijds om dit op een andere manier te
gaan doen; want het onderwijs bedienen en een boerderij beheren sec is
inderdaad niet een “taak van de gemeente”. Wij kunnen echter een grote rol
spelen bij de uitvoering van milieubeleid van het bestuur van de gemeente, “met
voor en door de inwoners, bedrijven/scholen” en daar zit dus nu de uitdaging.
Want geen gemeente kan de ambities, die Urgenda zelfs nog aan de matige kant
vindt, zelf uitvoeren. Daar heb je voor nodig educatie, communicatie
en het netwerkend werken; wat wij goed kunnen!
We weten het:
de juiste verbindingen leggen en fungeren als “duurzame makelaar”.
Vrijwilligers doen al enorm veel binnen een gemeente en ook binnen en rondom
onze centra, juist omdat ze door ons
worden ondersteund. Wij zijn goed, en steeds beter, in het makelen en verbinden
op het gebied van duurzaamheid in de breedste zin des woords. De scholen adviseren,
ondersteunen en faciliteren, zodat ze volwaardige burgers op kunnen leiden. Het
helpen de schoolomgeving te vergroenen, en ons ook te richten op VO, MBO en BSO;
de volwassenen liften daarin gewoon mee. Klimaatdoelstellingen realiseren, de
plasticsoep te verminderen. Een grote rol binnen de nieuwe/circulaire economie.
Het feit dat
we onderweg zijn, betekent niet dat waar we nu staan fout is. Soms wordt dat zo
gevoeld (is het nu allemaal fout wat we
deden?). Het betekent wel dat we moeten blijven bewegen. Onszelf bekwamen
in educatie/communicatie hoeft niet meer. Maar juist de uitbouw naar het
netwerkend werken, het fungeren als Duurzame Makelaar/verbinder. Het Duurzaamheidscentrum
van de gemeente en de gemeenschap!
Ik heb een
voorstel! Wij – als hoofden en senioren binnen de centra – kunnen ons gedragen
als de boer die maïs teelt; we delen ruimschoots in onze ervaringen bij onze
zoektocht en successen en tips natuurlijk! Zodat de beste maïs ruimschoots zal
groeien over heel Nederland! Ik wens jullie en mijzelf een heel goede en
vruchtbare dag toe!
*Carla van Dorp- Emmink, directeur CNME Amersfoort, sprak deze tekst uit tijdens netwerkontmoeting op 20 april 2015 georganiseerd vanuit de Gemeenten voor Duurzame Ontwikkeling (GDO) en de kerngroep hoofden Natuur- en Milieu Educatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten